India has only one problem; no problem

Bedankt voor de leuke reacties, het is leuk om wat uit Nederland te lezen maar ik moet toegeven dat we het vervelend vinden dat het de afgelopen weken mooi weer is geweest, we hebben best trek in een lekkere bbq met vlees. Inmiddels hebben we zeven heerlijke dagen in Manali gehad. We hebben daar met onze buren uit Nederland veel leuke dingen gedaan. Onze buurman heeft, naast een hotel (The Manali Lodge, relaxte sfeer en heerlijk eten) daar, veel familie wonen waar we een aantal keer hebben mogen mee-eten. Voor ons een heel bijzonder ervaring.

Manali ligt in een prachtige, bergachtige omgeving en wat is daar nu leuker om te doen dan te paragliden?! Nu kan Maaike heel veel dingen opnoemen, maar Patrick wilde dat wel eens proberen. We reden een berg op waar Patrick (+instructeur) van de berg afrenden. Na twee stappen werden we opgetild door de wind en vlogen we tussen de bomen door, over de weg waar Maaike stond te zwaaien en foto’s te maken. Stukje meegevlogen met de gieren en na een kwartier gelukkig weer veilig geland. Het idee van het zweven in de lucht is niet zo eng, maar het zweven boven een bos met hoge bomen is toch iets anders. Ik denk dat een boom nog hard kan aankomen. Uiteindelijk was het een onvergetelijke (en spannende) ervaring, maar het was ook direct de laatste keer.

Uiteraard konden we India niet verlaten zonder een stukje motor gereden te hebben. We hebben een heuse Royal Enfield 350CC motor gehuurd, gemaakt naar traditioneel Brits gebruik, maar wel iets beter gemonteerd zodat ie niet na een uur uit elkaar valt. De motor maakte een mooi nostalgisch plof-plof geluid en gelukkig kon Maaike hier lekkerder op zitten dan op de Kawasaki. Maar de niet kijkende medeweggebruikers, de overstekende mensen, het links rijden en de wilde koeien maken het nog steeds een uitdaging om hier te rijden. De omgeving is echter prachtig en we zijn naar Naggar gereden en hebben daar het kasteel bezocht. Uiteindelijk hebben we de dag afgesloten met een lekker klaargemaakte regelboogforel en een paar cocktails in een prijzig restaurant. Prijzig is het in ieder geval voor lokale begrippen, de 4 euro die we voor de maaltijd betaalden valt nog wel mee vergeleken met de prijzen in Nederland.

Vanuit Manali zijn we met het vliegtuig(je) naar Delhi gevlogen, pas de dag ervoor hoorden we dat het vliegveld tussen de bergen ligt en dat het vliegtuig best stijl moet klimmen om over de bergen te komen, dat was ons niet verteld toen we dit ticket boekten. Vanaf het vliegveld in Delhi zijn we met de auto naar Jaipur gebracht, een rit van ongeveer 6 uur. Gisteravond zijn we aangekomen in het Golden Tulip hotel, waar we volgens mij als enige zitten. We hebben ten minste nog weinig andere mensen gezien, behalve personeel, dat is er genoeg. Het voelt toch een beetje raar; we hebben een gratis upgrade van de kamer gehad, die kost normaal ruim 100 euro per nacht en dat is voor Indiase begrippen veel geld. Het bijbehorende restaurant is van hetzelfde niveau, en daar zitten we nu in onze korte broek en t-shirt. Gelukkig staat de hele dag hetzelfde melodietje op repeat, dat maakt het verblijf in het restaurant wat aangenamer, met 3 mensen om ons heen om ons te bedienen.

Het hotel is heerlijk en het is goed ontspannen van alle drukte en de indrukken. En het belangrijkste; na ruim 2 weken hebben we nog nergens last van, dat dankzij het strikte eet- en drinkbeleid van Maaike. Dit beleid heeft Maaike niet kunnen redden van een fikse verkoudheid, die een aantal dagen voor een zieke Maaike heeft gezorgd en die nu z’n zinnen op mij heeft gezet. Over twee dagen gaan we met de trein naar Agra, op naar de Taj Mahal.